Është bërë një përvojë e zakonshme për shumë njerëz që edhe pasi hanë një vakt të plotë, ata ndihen ende të uritur shumë shpejt pas kësaj. Në këtë artikull do të zbulojmë një nga arsyet kryesore pse ndodh kjo.
Shumica e njerëzve e dinë se ushqimi përbëhet nga proteina, karbohidrate dhe yndyrna, dhe shumë njerëz janë gjithashtu të vetëdijshëm për praninë e lëndëve të tjera ushqyese si vitamina C. Një komponent shtesë për ushqimin tonë, të cilin disa njerëz mund të mos e dinë janë mineralet, të cilat ne të gjithë kujtojnë nga sistemi periodik i elementeve që kemi studiuar në shkollë.
Pse trupi ynë ka nevojë për minerale?
Janë 118 elementë të njohur për njeriun dhe trupit të njeriut në fakt i nevojiten rreth 90 prej këtyre elementeve, shumica e tyre vetëm në sasi të vogla, për të funksionuar siç duhet. Çdo sekondë brenda trupit ndodhin miliarda reaksione të vogla kimike. Qelizat marrin frymë ashtu si njerëzit dhe ka shumë reagime që ndodhin për ta bërë këtë. Mos u shqetësoni për emrat dhe proceset e ndërlikuara, thjesht kuptoni se të gjitha këto reagime po ndodhin çdo sekondë, në të gjitha rreth 10 trilion qelizat në trup. Janë shumë reaksione kimike!
Çështja në lidhje me këtë është se mineralet janë të nevojshme për këto reaksione, dhe të gjitha mijëra proceset e tjera të ndryshme kimike që ndodhin brenda trupit, kështu që pa minerale, trupat tanë nuk mund të funksionojnë siç duhet. Pra, nga i marrim këto minerale? Në shekujt e kaluar ne do t’i merrnim ato nga ushqimi ynë, megjithatë, për shkak të kushteve aktuale të tokës në planet, shumica e njerëzve marrin vetëm tre minerale nga dieta e tyre. Po, kjo është e saktë, shumica e njerëzve marrin vetëm tre minerale në sasinë e duhur, nga afërsisht 90 që nevojiten për të mbajtur një trup të shëndetshëm njerëzor.
Pse mineralet nuk janë në ushqimin tonë?
Si është e mundur kjo? Ka dy arsye kryesore për këtë dhe të dyja lidhen me industrinë bujqësore. Tendenca në industrinë bujqësore është që të rritet një kulture në një kohë në një zonë të caktuar toke, që zakonisht quhet monokulturë. Bujqësia e monokulturave është më e lehtë dhe më e lirë për fermerët, sepse kultura të ndryshme duhet të mbillen dhe të korren në kohë të ndryshme, kanë kërkesa unike për ujë, etj. Është e qartë se menaxhimi i shumë kulturave njëherësh në të njëjtën sipërfaqe toke do të kërkonte shumë më tepër punë. Çështja me këtë është se monokultura shkon plotësisht kundër natyrës.
Në natyrë ne shohim një gamë të gjerë bimësh dhe kafshësh që jetojnë në të njëjtën hapësirë. Ekzistojnë marrëdhënie komplekse dhe simbiotike midis të gjitha këtyre specieve që kontribuojnë në pjellorinë e tokës. Pa hyrë në shumë detaje, çdo bimë, kafshë, insekt ose mikroorganizëm, luan një rol në sistem.
Një shembull i thjeshtë i kësaj është se bimët thithin dioksid karboni nga atmosfera dhe lëshojnë oksigjen që njerëzit të marrin frymë. Këto lloj marrëdhëniesh simbiotike ekzistojnë kudo në natyrë.
Çështja është se kur ka vetëm një kulture në një copë tokë si misri, dhe mbi këtë spërkaten pesticide që vrasin insektet dhe mikroorganizmat, shkatërrohen marrëdhëniet simbiotike që krijojnë tokë të shëndetshme. Për të “rregulluar” problemet e krijuara nga monokultura, njerëzit shpikën plehra.
Shumica e njerëzve e dinë se plehrat përdoren në ferma për të rritur produktivitetin e të korrave dhe për të përmirësuar tokën. Këto plehra priren të përmbajnë kryesisht tre minerale të cilat janë N (Azot), P (Fosfor) dhe K (Kalium), zakonisht të referuara si NPK. Kjo për shkak se vetëm këto tre minerale do t’i bëjnë të korrat të duken të shëndetshme dhe plot ngjyra. Problemi është se këto tre minerale në vetvete nuk krijojnë shtresë të sipërme të shëndetshme dhe natyrale dhe si rezultat, shumica e të lashtave përfundojnë vetëm me përmbajtje NPK në nivelet e duhura. Kushtet për shtresën e sipërme të shëndetshme të tokës kërkojnë një mjedis të larmishëm biologjik, si dhe një bollëk mineralesh në tokë.
Zgjidhja?!Pra, çështja e gjithë kësaj është se edhe nëse hamë një dietë plot me fruta dhe perime, shanset janë që të korrat të jenë rritur në tokë të mbushur me plehra që përmbajnë NPK dhe pothuajse të pavlefshme nga shumica e mineraleve që i nevojiten trupit tonë. Kur hamë një vakt dhe ende ndihemi të uritur, ky është trupi ynë që përpiqet të komunikojë me ne! Ai thotë: “Hej, faleminderit për këtë, por ku është pjesa tjetër e gjërave që më duhen? Ku janë të gjitha mineralet?!”
Pranimi i këtij fakti mund të jetë dërrmues dhe mund të çojë në mendime të tilla si: “Është mjaft e vështirë për të ngrënë fruta dhe perime dhe tani e kuptoj se edhe nëse e bëj, nuk do të jem ende i shëndetshëm…..?!”
