Rezistenca ndaj insulinës është një çekuilibër serioz metabolik i karakterizuar nga një humbje progresive e kontrollit të sheqerit në gjak, duke rritur rrezikun e zhvillimit të diabetit.
Shumica e rasteve të rezistencës ndaj insulinës janë të lidhura me një dietë të pasur me karbohidrate dhe mungesën e aktivitetit fizik. Bërja e ndryshimeve të dobishme në dietë dhe stilin e jetës është çelësi për menaxhimin dhe rivendosjen e shëndetit metabolik.
Ky udhëzues i plotë ju njeh me simptomat dhe shkaqet e rezistencës ndaj insulinës dhe si të përmirësoni dhe rivendosni kontrollin e sheqerit në gjak.
Çfarë është rezistenca ndaj insulinës?
Insulina është një hormon metabolik kritik i çliruar nga pankreasi në përgjigje të marrjes së karbohidrateve. Insulina stimulon thithjen qelizore të sheqerit në gjak, i njohur gjithashtu si glukoza në gjak. Kjo u mundëson qelizave të shndërrojnë sheqerin në gjak në energji dhe ndihmon në ruajtjen e niveleve normale të glukozës në gjak. Rezistenca ndaj insulinës i referohet uljes së ndjeshmërisë qelizore ndaj sinjalizimit të insulinës, duke rezultuar në nivele të larta kronike të sheqerit në gjak të lidhura me çështje të ndryshme shëndetësore si diabeti, obeziteti, sëmundjet kardiovaskulare, presioni i lartë i gjakut dhe sindroma metabolike.Për shkak se nivelet e ngritura të sheqerit në gjak janë toksike për trupin, pankreasi lëshon më shumë insulinë për të kompensuar marrjen e pamjaftueshme të glukozës nga qeliza. Kjo krijon një cikël vicioz të niveleve të larta të insulinës në gjak, të cilat mund të desensibilizojnë më tej qelizat, duke përkeqësuar rezistencën ndaj insulinës dhe duke kontribuar në nivele të vazhdueshme të larta të sheqerit në gjak. Përveç rolit të saj në kontrollin e sheqerit në gjak, insulina sinjalizon qelizat e mëlçisë për të kthyer sheqerin e tepërt të gjakut në yndyrë. Kjo shpjegon pse individët rezistent ndaj insulinës zakonisht përjetojnë shtim të shpejtë në peshë.
Në shumicën e rasteve, rezistenca ndaj insulinës zhvillohet ngadalë, me pak shenja paralajmëruese të hershme. Ndërsa kontrolli i sheqerit në gjak përkeqësohet, ndikohen më shumë rrugë metabolike, të cilat mund të çojnë në simptoma të ndryshme.
Këtu janë shenjat dhe simptomat e zakonshme që lidhen me sindromën e rezistencës ndaj insulinës:
Shenja dhe simptoma
Shtim në peshë
Dhjam ne bark
Dëshira për sheqer
Uria e vazhdueshme
Gjumi pas ngrënies
Lodhja
Etje e shtuar
Nevoja e shpeshtë për të urinuar gjatë natës
Presioni i lartë i gjakut
Nivele jonormale të kolesterolit
Mjegull e trurit
Shikim i turbullt
Mëlçia e dhjamosur
Shumica e rasteve të rezistencës ndaj insulinës diagnostikohen përmes analizave të gjakut që tregojnë nivele të larta të glukozës në plazmë agjërimi. Kjo zakonisht pasohet me një test oral të tolerancës së glukozës për të vlerësuar aftësinë e trupit për të përpunuar nivelet e sheqerit në gjak, i cili ndihmon në identifikimin dhe diagnostikimin e ndjeshmërisë së dëmtuar ndaj insulinës.Rezistenca e rëndë ndaj insulinës mund të ketë pasoja të rënda shëndetësore, duke përfshirë çekuilibër të rëndësishëm hormonal dhe dëmtim të organeve. Është thelbësore të konsultoheni me një ofrues të kujdesit shëndetësor nëse jeni të shqetësuar për shëndetin tuaj metabolik ose shfaqni simptoma të rezistencës ndaj insulinës.
Shkaqet e rezistencës ndaj insulinës
Konsumimi i rregullt i sheqernave dhe karbohidrateve dhe mungesa e aktivitetit fizik janë faktorët kryesorë të rrezikut për rezistencën ndaj insulinës.Sheqeri dhe karbohidratet e rafinuara shkaktojnë rritje të shpejtë të niveleve të sheqerit në gjak, duke shkaktuar lirimin e insulinës. Konsumimi i rregullt i ushqimeve të pasura me karbohidrate mund të çojë në nivele kronike të ngritura të insulinës, gjë që desensibilizon qelizat ndaj efekteve të saj, duke çuar në rezistencë ndaj insulinës.Hulumtimi i publikuar në Missouri Medicine konfirmon lidhjen midis konsumit të karbohidrateve dhe rrezikut të zhvillimit të rezistencës ndaj insulinës. Autorët përmbledhin: “Nidethet dhe sheqernat rrisin nivelet e insulinës së agjërimit, zvogëlojnë ndjeshmërinë ndaj insulinës dhe reduktojnë lidhjen qelizore të insulinës”.
Një mënyrë jetese e ulur është e lidhur me yndyrën e tepërt trupore, e cila gjithashtu është lidhur me kontrollin e dobët të sheqerit në gjak.Indet dhjamore, veçanërisht yndyra e barkut, prodhojnë adipokine, një grup peptidesh të ngjashme me hormonet që mund të shkaktojnë inflamacion qelizor. Kjo mund të ndërhyjë në sinjalizimin e insulinës dhe të kontribuojë në rezistencën ndaj insulinës.Përveç kësaj, individët me një histori familjare të diabetit dhe gratë që zhvilluan diabet gestacional gjatë shtatzënisë janë në rrezik të shtuar të sëmundjeve metabolike, duke përfshirë rezistencën ndaj insulinës.
A është e mundur të ndryshohet rezistenca ndaj insulinës?
Ndërsa nuk ka medikamente të miratuara për të trajtuar rezistencën ndaj insulinës, miratimi i një diete të shëndetshme me pak karbohidrate dhe humbja e peshës së tepërt trupore mund të ndihmojë në uljen e rezistencës ndaj insulinës dhe rivendosjen e shëndetit metabolik.
Një studim i botuar në Journal of Physiology zbuloi se edhe humbja modeste e peshës rezultoi në rritjen e ndjeshmërisë ndaj insulinës dhe, në disa raste, arriti një ndryshim të plotë të rezistencës ndaj insulinës.
Përveç kësaj, provat e publikuara në International Scholarly Research Notices sugjerojnë se vitamina D, tiamina, kromi dhe zinku luajnë një rol vendimtar në ruajtjen e ndjeshmërisë ndaj insulinës dhe se mangësitë mund të prishin kontrollin e sheqerit në gjak.
5 MËNYRA PËR TË PËRMIRËSUAR NDJESHMËRINË NDAJ INSULINËS
Sipas të dhënave të publikuara në Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, më shumë se 40 për qind e të rriturve në SHBA kanë rezistencë ndaj insulinës. Kjo e lë një pjesë të madhe të popullsisë në rrezik të diabetit, sëmundjeve të zemrës dhe problemeve shëndetësore afatgjata të lidhura. Shumica e ofruesve të kujdesit shëndetësor sugjerojnë humbje peshe kur trajtojnë rezistencën ndaj insulinës. Megjithatë, udhëzimet e qarta për arritjen e një peshe të shëndetshme trupore shpesh mungojnë dhe pacientët luftojnë me ndryshime të qëndrueshme të stilit të jetesës.
Për fat të mirë, ka disa hapa që mund të ndërmerrni për të promovuar shëndetin metabolik dhe për të përmirësuar ndjeshmërinë ndaj insulinës.
1. Praktikoni agjërimin me ndërprerje
Agjërimi me ndërprerje është një model i të ngrënit që alternohet midis periudhave të agjërimit dhe dritareve të ngrënies me kohë të kufizuar.
Metoda e agjërimit 16:8 është një lloj i popullarizuar i agjërimit me ndërprerje që përfshin abstenimin nga ushqimi për 16 orë, i ndjekur nga një periudhë tetë-orëshe të ngrënies.Kufizimi i kalorive gjatë agjërimit promovon nivele të qëndrueshme të glukozës në gjak të lidhura me prodhimin e ekuilibruar të insulinës. Shmangia e glukozës në gjak dhe pikave të insulinës rrit aftësinë e trupit për të përpunuar dhe thithur glukozën në gjak, e cila është thelbësore në menaxhimin e rezistencës ndaj insulinës. Përveç kësaj, agjërimi me ndërprerje është një strategji shumë efektive për humbje peshe, duke përfituar më tej ata me rezistencë ndaj insulinës. Agjërimi e varfëron glukozën në gjak dhe e detyron trupin të përdorë yndyrën e trupit për të gjeneruar energji, e cila shkakton një gjendje metabolike të njohur si ketozë. Ketoza mund të çojë në humbje të shpejtë të peshës dhe promovon pastrimin e yndyrës së mëlçisë, shpesh e pranishme te individët mbipeshë ose rezistent ndaj insulinës.
Yndyra e mëlçisë dëmton aftësinë e mëlçisë për të përpunuar sheqerin në gjak dhe është një faktor rreziku i rëndësishëm për rezistencën ndaj insulinës. Agjërimi me ndërprerje është një nga mjetet më të mira terapeutike për të rritur ndjeshmërinë ndaj insulinës dhe për të përmirësuar kontrollin e sheqerit në gjak.
Hulumtimet e publikuara në International Journal of Endocrinology konfirmojnë përfitimet e agjërimit për shëndetin metabolik. Studimi përmbledh, “Agjërimi me ndërprerje mund të përmirësojë metabolizmin e glukozës dhe lipideve, si dhe të arrijë humbje të konsiderueshme në peshë dhe të përmirësojë rezistencën ndaj insulinës”.
2. Dietë me pak karbohidrate
Përfitimet e të ngrënit me kohë të kufizuar për të menaxhuar rezistencën ndaj insulinës mund të përforcohen duke kombinuar agjërimin me ndërprerje me një dietë ushqyese me pak karbohidrate .Ndjekja e një diete me pak karbohidrate është thelbësore në përmirësimin dhe kthimin e rezistencës ndaj insulinës. Mbajtja e niveleve të sheqerit në gjak dhe insulinës në ekuilibër mund të rivendosë reagimin qelizor ndaj insulinës, e cila përmirëson kontrollin e sheqerit në gjak dhe zvogëlon rrezikun e diabetit. Kufizimi i marrjes së karbohidrateve në jo më shumë se 50 gram në ditë e shtyn trupin të djegë yndyrën, gjë që e mban trupin në ketozë edhe gjatë ngrënies në dritare. Kjo shpjegon pse kombinimi i agjërimit me ndërprerje me një dietë ketogjene mund të çojë në humbje të konsiderueshme në peshë, mund të ndihmojë në rivendosjen e rezistencës ndaj insulinës dhe promovimin e shëndetit metabolik.
3. Jepini përparësi gjumit
Një studim i publikuar në Diabetes Care zbuloi se gjumi i pamjaftueshëm mund të rrisë ndjeshëm rrezikun e rezistencës ndaj insulinës, pavarësisht peshës trupore.Gjumi i dobët mund të çojë në nivele të larta të kortizolit të hormonit të stresit dhe nivele të reduktuara të hormonit të rritjes, të cilat të dyja mund të dëmtojnë ndjeshmërinë qelizore ndaj insulinës dhe të kontribuojnë në rezistencën ndaj insulinës.Mungesa e gjumit gjithashtu shkakton urinë dhe dëshirat, veçanërisht për ushqime të pasura me energji dhe me karbohidrate të larta që kontribuojnë në çekuilibrin e sheqerit në gjak dhe shtimin e peshës, duke përkeqësuar kontrollin e dobët të glukozës në gjak dhe çekuilibrat metabolikë.Megjithatë, është e rëndësishme të shmangni ndihmat popullore për gjumin, pasi ato shkaktojnë një gjendje të panatyrshme gjumi që ka pak ose aspak përfitime metabolike. Në vend të kësaj, promovoni gjumë të qetë me ushtrime të frymëmarrjes, praktikoni një higjienë të mirë të gjumit dhe merrni parasysh marrjen e lëndëve ushqyese që nxisin gjumin, duke përfshirë magnezin dhe zinkun.
4. Ulni stresin
Megjithëse është e pamundur të shmangësh stresin, gjetja e strategjive për të luftuar stresin kronik mund të luajë një rol jetësor në mbështetjen e shëndetit metabolik dhe përmirësimin e ekuilibrit të insulinës.Stresi shkakton lirimin e kortizolit, një hormon që rrit nivelet e sheqerit në gjak për të siguruar energji për të mbajtur periudhat stresuese. Megjithatë, stresi i zgjatur mund të çojë në rritje kronike të sheqerit në gjak dhe niveleve të insulinës, të cilat mund të kontribuojnë në zhvillimin e rezistencës ndaj insulinës.Hulumtimet e publikuara në Frontiers in Neuroendocrinology zbuluan se stresi psikologjik mund të përkeqësojë rezistencën hepatike ndaj insulinës dhe se teknikat e reduktimit të stresit mund të ndihmojnë në rritjen e ndjeshmërisë ndaj insulinës.
Të mësuarit se si të relaksoheni dhe t’i jepni përparësi shëndetit mendor mund të jetë një strategji e shkëlqyer për të reduktuar nivelet e stresit dhe për të përmirësuar ndjeshmërinë ndaj insulinës.
5. Promovoni nivelet optimale të lëndëve ushqyese
Healthy Keto ofron një qasje dietike me pak karbohidrate, duke u fokusuar në ushqime të pasura me lëndë ushqyese, me cilësi të lartë, duke përfshirë perime organike jo-OMGJ, mish viçi të ushqyer me bar, qumësht dhe vezë organike me yndyrë të plotë dhe peshk të egër.Ky version i dietës ketogjenike promovon rezervat e lëndëve ushqyese të trupit dhe ul rrezikun e mangësive të lidhura me kontrollin e dobët të sheqerit në gjak dhe rezistencën ndaj insulinës.
Përveç kësaj, vitamina D ndihmon në ruajtjen e ndjeshmërisë qelizore ndaj insulinës. Një studim i publikuar në Nutrients sugjeron se mungesa e vitaminës D është e lidhur me një rrezik në rritje të çekuilibrave metabolikë, duke përfshirë rezistencën ndaj insulinës.
