Hulumtimi i ri heton pse burrat priren të zhvillojnë diabet në BMI më të ulët dhe mosha më të reja se gratë. Burrat dhe gratë kanë shpërndarje të ndryshme të yndyrës, dhe mjekët tashmë e dinë se kjo mund të ndikojë në rrezikun e sëmundjeve kardiovaskulare dhe diabetit të tipit 2 te meshkujt.
Burrat priren të zhvillojnë diabetin e tipit 2 më herët dhe me një BMI më të ulët se gratë.
Studiuesit nga Instituti Karolinska në Stokholm, Suedi kanë treguar se dhjami i barkut tek meshkujt obezë me diabet të tipit 2 ka rezistencë më të lartë ndaj insulinës dhe nivele të ndryshme të shprehjes së gjeneve sesa femrat.
Një grup tjetër studiuesish nga Australia kanë treguar se meshkujt kanë më shumë gjasa të zhvillojnë komplikime të diabetit të tipit 1 dhe tipit 2 sesa femrat.
Burrat me diabet të tipit 2 dhe obezitet shfaqin një nivel më të lartë të rezistencës ndaj insulinës në indin e tyre dhjamor sesa gratë.
Ky dallim gjinor te njerëzit me diabet të tipit 2 u vëzhgua nga shkencëtarët nga Instituti Karolinska në Stokholm, Suedi.Studiuesit zbuluan se ky nivel më i lartë i rezistencës ndaj insulinës tek meshkujt ishte për shkak të një frenimi më pak efikas të lipolizës së qelizave yndyrore, procesi i metabolizmit të yndyrës.
Provat sugjerojnë se shpërbërja e qelizave yndyrore nga lipoliza çon në nivele të larta të acideve yndyrore të lira, të cilat mund të kontribuojnë në inflamacion dhe rezistencë ndaj insulinës. Ata gjithashtu vunë në dukje një gjen që mund të luajë një rol në nivelin më të madh të rezistencës ndaj insulinës që shihet tek meshkujt.
Dallimet seksuale në prodhimin dhe metabolizmin e yndyrës
Njerëzit me diabet të tipit 2 u rekrutuan në studim nga zona e Stokholmit midis 1993 dhe 2020 për një sërë studimesh mbi metabolizmin.
Për këtë pjesë të studimit u rekrutuan 2344 gra dhe 787 burra, të cilët vetë-raportuan peshë të qëndrueshme për 3 muaj. Ata u ftuan të ndiqnin një klinikë në orën 8 të mëngjesit, pas agjërimit të natës.
Gjithashtu u mblodhën të dhëna për BMI-në e tyre, moshën, aktivitetin fizik, sëmundjet kardiometabolike dhe përdorimin e duhanit. Studiuesit kryen një test gjaku që mati nivelet qarkulluese të acideve yndyrore dhe insulinës tek pjesëmarrësit meshkuj dhe femra, dhe e rregulloi këtë për BMI, aktivitetin fizik, sëmundjet kardiometabolike dhe përdorimin e duhanit.
Një nëngrup prej 259 pjesëmarrësish femra dhe 54 meshkuj morën gjithashtu mostra të yndyrës nënlëkurore nga zona e tyre e barkut.
Testi i gjakut, i quajtur Adipo-IRTrusted Source, tregoi se burrat kishin nivele më të larta të qarkullimit të acideve yndyrore dhe vlerave të insulinës sesa gratë, por vetëm kur kishin obezitet.
Këto dallime gjinore ndodhën pavarësisht nga niveli i aktivitetit fizik, prania e sëmundjeve kardiometabolike ose përdorimi i nikotinës.
Studiuesit zbuluan se kishte dallime në nivelet e lipolizës dhe lipogjenezës (prodhimi i yndyrës) dhe ndjeshmëria e qelizave ndaj tyre, midis burrave dhe grave me obezitet, por jo në ato pa obezitet.
Në fakt, indi dhjamor i grave me obezitet shfaqi ndjeshmëri 10 herë më të lartë ndaj insulinës sesa burrat. Qelizat dhjamore të marra nga burrat me obezitet shfaqën dy herë më shumë shkallë të lipolizës sesa gratë.
Shprehja gjenetike e një grupi të dytë u hetua gjithashtu, me një grup prej 115 burrash dhe 234 grave me obezitet të përfshirë në studim.
Studiuesit shikuan mARN-në e shprehur në qelizat dhjamore për të përcaktuar se cilat gjene po shpreheshin. Ata zbuluan se gjeni që kodon receptorin e insulinës substrati 1 IRS1 u shpreh më pak te meshkujt sesa te femrat.
Analizat e mëtejshme treguan se kishte dallime në shprehjen e gjeneve të caktuara, duke përfshirë receptorët e testosteronit në indin dhjamor mashkullor, krahasuar me indin dhjamor të marrë nga gratë.
Autorët e studimit sugjerojnë që dallimet janë për shkak të profileve të ndryshme të hormoneve të burrave dhe grave që ndikojnë në rrugët metabolike në indin dhjamor.
Meshkujt përballen me rrezik më të lartë të komplikimeve të diabetit
Hulumtimi i mëparshëm Burimi i Besuar ka treguar se meshkujt kanë më shumë gjasa të zhvillojnë diabet të tipit 2 me BMI më të ulët sesa femrat, dhe disa ekspertë menduan se kjo kishte të bënte me shpërndarjen e ndryshme të yndyrës. Burrat gjithashtu priren ta zhvillojnë këtë gjendje në moshat më të reja.
Një tjetër studim i botuar së fundmi në Journal of Epidemiological Community Health tregoi se burrat ishin në rrezik më të madh të zhvillimit të komplikimeve të lidhura me diabetin e tipit 1 dhe tipit 2 sesa gratë, pavarësisht se sa kohë e kishin këtë gjendje.
Analiza e një grupi prej 25,713 burrash dhe grash mbi moshën 45 vjeç me bazë në Australi tregoi se burrat kishin një rrezik 51% më të lartë të sëmundjeve kardiovaskulare në krahasim me gratë, një rrezik 47% më shumë për komplikime të gjymtyrëve të poshtme, 55% rrezik më të lartë të veshkave. komplikime dhe 14% rritje e rrezikut të retinopatisë diabetike.
A duhet që burrat dhe gratë të ndjekin trajtime të ndryshme të diabetit?
Nëse ka dallime seksuale kur bëhet fjalë për rezistencën ndaj insulinës dhe për rrezikun e komplikimeve të mëdha që lidhen me diabetin, lind pyetja: A duhet të ndjekin edhe burrat dhe gratë rrugë të ndryshme trajtimi?
Gjatë pubertetit femrat janë më rezistente ndaj insulinës, por më pas janë më të ndjeshme ndaj insulinës se meshkujt deri në menopauzë; dhe përgjigje më të mirë ndaj insulinës dhe profil më të mirë lipidi (kolesterol më i ulët LDL) dhe presion më i ulët i gjakut. Kanë ruajtje më të mirë të yndyrës (rezervë energjie për shtatzënitë e mundshme); megjithatë, pas menopauzës, gratë humbasin avantazhin e tyre biologjik dhe zhvillojnë fenotipin e androgjenit.
Autorët e studimit të parë sugjerojnë që gjetjet e tyre sugjerojnë se rezistenca ndaj insulinës tek meshkujt me obezitet mund të synohet në mënyrë specifike me ndërhyrje farmaceutike dhe të stilit të jetesës për të parandaluar diabetin e tipit 2, por se gjetjet e tyre duhet të mbështeten me studime të ardhshme.
